Blog

Terapia kranio-sakralna

Jednym z głównych założeń terapii kranio-sakralnej jest przywrócenie prawidłowego przepływu płynu mózgowo-rdzeniowego w mózgu i rdzeniu kręgowym oraz w przestrzeni pozakomórkowej jako płyn międzykomórkowy. Taki rodzaj terapii wpływa na normalizację pracy autonomicznego układu nerwowego.  Płyn mózgowo-rdzeniowy jest płynem o budowie i składzie podobnym do osocza krwi -pH na poziomie 7,30, zawiera frakcje białkowe, witaminy i pierwiastki. Jego główną funkcją jest ochrona układu nerwowego, transport substancji, odżywianie i drenowanie przestrzeni układu nerwowego. Tzw. ,,tchnienie życia” (breath of life), czyli przepływ płynu mózgowo rdzeniowego i płynu międzykomórkowego było podstawowym założeniem terapii Williama G. Sutherlanda – twórcy koncepcji kranio-sakralnej. Badania przepływu płynu mózgowo-rdzeniowego przy wykorzystaniu kontrastu podawanego do przestrzeni opony twardej wykazały jego obecność w palcach stóp i rąk, co świadczy o jego krążeniu między komórkami całego ciała. Pełni to funkcję pewnego rodzaju informatora dla centralnego układu nerwowego o stanie naszego organizmu.

Rzeczą, jaką również udało się zauważyć jest ruch kości czaszki, co początkowo uważano za niemożliwe ze względu na sztywne połączenia między nimi. Współczesne badania histologiczne potwierdzają obecność w szwach czaszki włókien kolagenowych, naczyń krwionośnych i nerwów nawet u osób w podeszłym wieku. Ponad to badania wykazały ciągłość struktur opon mózgu (sierpu i namootu) z okostną czaszki. Zaburzenia ruchomości kości czaszki powodują różnego rodzaju dolegliwości, np. bóle głowy, uczucie pulsowania głowy, bóle za okiem, migreny, bóle zatok i przewlekły katar, skoliozy, nawracające zapalenia ucha, choroba Meniere`a, rwa kulszowa, wady wymowy, kłopoty ze wzrokiem i słuchem, bolesne i długotrwałe napięcie mięśniowe i wiele innych. Terapia kranio-sakralna jest ciekawym narzędziem terapii tego typu dolegliwości.

Istotnym elementem, jaki wykorzystuje ten model postępowania jest bezpośrednie połączenie opon mózgowych z kością krzyżową, co staje się pomocne w terapii przewlekłych bólów krzyża. Wiliam G. Sutherland twierdził, że ten Pierwotny Mechanizm Oddechowy (Primary Respiration Mechanism, PRM) składa się z pięciu elementów:

• wewnętrzna ruchliwość mózgu i kręgosłupa
• fluktuacje płynu mózgowo-rdzeniowego
• ruchliwość membran wewnątrzczaszkowych i wewnątrzkręgosłupowych
• stawowa ruchomość kości czaszki
• mimowolna ruchomość kości krzyżowej między kośćmi biodrowymi

Włączenie terapii kranio-sakralnej w proces postępowania terapeutycznego czyni go zatem bardziej skutecznym. Terapia taka okazała się bardzo pomocna w terapii psychologicznej (m. in. ADHD, nerwice, epilepsja).

Terapia czaszkowo – krzyżowa jest bardzo delikatnym rodzajem zabiegu, dlatego też istnieje niewiele przeciwwskazań do jej stosowania. Najważniejsze z nich to:

• krwawienie wewnątrzczaszkowe
• tętniak mózgu
• ostre urazy czaszki i pęknięcie kości czaszki
• przepuklina rdzenia przedłużonego

Wskazania do terapii czaszkowo – krzyżowej między innymi:

• infekcje i wysoka gorączka
• infekcja nerek
• ropnie
• przewlekłe i ostre bóle
• przestrojenie autonomicznego układu nerwowego
• zespół Raynaud
• artretyzm i choroba zwyrodnieniowa
• nerwice i problemy psychologiczne
• skoliozy
• zawroty głowy, migreny, kłopoty ze wzrokiem i słuchem
• dysfunkcje stawu skroniowo – żuchwowego
• długotrwały stres